MICHAEL SADLER: Clear
Michael Sadler hoeft al lang niet meer te bewijzen dat hij kan zingen. We weten enkel nog niet of hij iets anders kan dan Saga nummers brengen. En dat lukt hem gedeeltelijk. Hij zingt prachtig, heeft een aantal sterke nummers bijeengeschreven maar toch blijft de Saga sfeer aan een groot deel van de nummers kleven.

De gitaarsolo's worden vlekkeloos gespeeld door Marcus Demi, die ooit, als ik mij niet vergis, tijdens een Saga toer, Ian Crichton verving, toen die zijn vingers bezeerd had. Als je in staat bent om invaller te spelen bij Saga, moet je uit het juiste hout gesneden zijn. Alleen jammer dat hij niet wat meer solo's mag spelen.

Een aantal nummers zijn te gewoon, te poppy en laten geen blijvende indruk na. Andere nummers zijn dan weer kleine meesterwerkjes. Ik betrap mezelf er wel op dat de meeste van mijn favoriete nummers ook de meeste Saga invloeden bevatten. "I'm Not The Enemy" is bijvoorbeeld zo'n juweeltje, waarin vooral de gitaarsolo opvalt maar ook de compositie is ijzersterk. Andere nummers in die categorie zijn onder andere "Who's Sorry Now" en "One Minute".

Er hadden ook wel minder slows op het album gemogen. Michael's stem is uitstekend geschikt om de gevoelige snaar te raken, maar hij probeert het iets te vaak.

De vrouw (Gwen) en de stiefdochter van Michael dragen ook af en toe hun steentje bij in het achtergrondkoor dat voor extra afwisseling zorgt, hoewel het in "Who's Fooling Who", zeker ook één van de betere nummers, iets teveel de richting van een gospelsong inslaat.

De helft van de nummers verscheen reeds op "Back To Where You Belong" in 1998. Het mini album was toen enkel via Internet verkrijgbaar. Ondanks de tijdsspanne van 6 jaar vormt het album een mooi geheel, hoewel de meest Saga gerichte songs toch uit 1998 stammen.

Net als voor sommige acteurs, is het na zoveel jaren, erg moeilijk voor Michael om een andere rol aan te nemen en de vorige uit je hoofd te zetten. Zijn stem is zo onmiskenbaar verbonden met Saga, dat iedereen altijd de link zal leggen. Ook zijn schrijfstijl zal altijd naar Saga verwijzen. Toch heeft hij een zeer degelijke soloplaat opgenomen die door vele Saga fans maar ook door anderen zal gesmaakt worden. Een album dat door zijn toegankelijkheid bij velen regelmatig de kast zal verlaten, misschien wel meer dan het laatste Saga album.