Saga - Images At Twilight

De tweede plaat van Saga is er één met een ontzettend mooie hoes, alhoewel wel wat macaber. Een hoes die in 2001 zeker niet gewaardeerd zou zijn. Maar waar het om gaat is de muziek.

Saga maakt hoogst originele, met geen enkele andere symfonische band te vergelijken, soort van symfo-pop. De 'Saga-sound' is zó moeilijk te definiëren, dat Saga zelf in hun rijke historie het spoor ervan vaak bijster raakten. Waar bestaat die 'Saga-sound' dan uit?

Hier volgt het recept:
Neem een oersimpele melodie en verbindt die met een aanstekelijke tekst

Slow Motion, You're Not Alone, Mouse In A Maze, Take It Or Leave It, See Them Smile: allemaal hebben ze een haast beledigend simpel refreintje. Maar al die nummers zing je de tweede keer uit volle borst mee. Saga is niet voor niets een band met een uitstekende live-reputatie: welk nummer ze ook spelen, het dak gaat er af.
Hou de nummers kort en to-the-point

Het langste nummer dat Saga ooit maakte duurt 7:10, langer zijn er niet. Meer tijd hebben ze ook niet nodig. Alle nummers hebben ook de normale popsong-structuur, dus couplet-refrein-couplet-refrein-solo of bridge-refrein. Het uit de klassieke muziek bekende 'rondo' dus, of - beter bekend onder symfofans - de 'Abacab'-structuur.
Neem een verschrikkelijk goede gitarist, maar geef hem vooral niet de ruimte

Zoals we zagen zijn de nummers op "Images At Twilight" kort. Weliswaar krijgt Ian Crichton bijvoorbeeld aan het einde van It's Time soleerruimte, zijn tijd blijft afgemeten. Als gevolg daarvan heeft deze briljante gitarist iets grappigs bedacht, wat kenmerkend is gebleven voor Saga in al die jaren: hij kruipt met zijn gitaar de muziek in. Hij verstopt zich in het thema, glijdt door coupletten, speelt met refreinen, en dat alles met een zeer herkenbare stijl. Die stijl laat zich bijvoorbeeld goed horen in Hot To Cold, en dan in het bijzonder vanaf 3:00, waar Ian één van zijn solo's weergaloos tentoon spreidt. In het bloedstollend mooie Images bewijst Ian dat hij zijn typische gitaarspel ook akoestisch uitstekend beheerst.
Neem een verschrikkelijk goede zanger, maar laat hem niet alle nummers zingen

Op "Images At Twilight" is Jim Gilmour, die later soms de vocale hoofdrol zal verzorgen, nog niet aanwezig. Toch merk je al dat zanger Micheal Sadler zichzelf niet toelaat gigantisch uit te halen. Wat hij zeker wel kan! Maar het is typisch Saga zich in te houden, alles in dienst van het liedje. Luister maar eens hoe afgemeten hij zingt in het debiele nummer Slow Motion. In You're Not Alone worden tekstregels gedeeld met toetsenist Greg Chadd, maar in See Them Smile moet hij de zanglijnen zelfs overlaten aan een vocoder!
Laat het swingen!

Laat niemand de invloed van drummer Steve Negus op Saga onderschatten! Luisterend naar It's Time lijkt hij wel een drummachine, zoals het nummer opent. In Slow Motion gooit hij er ook nog eens een hi-hat overheen. Samen met bassist en latere Saga-producer Jim Crichton maakt hij van Saga een band waar elk nummer een feestje is. Luister ook eens naar het ritme in Hot To Cold en verbaas je over de patronen van voornamelijk de coupletten. Niet voor niets is weleens beweerd dat Saga veel haalt uit oude rock 'n roll.
Het grootste feestje van de plaat is zonder twijfel You're Not Alone. Het nummer is een klassieker zonder weerga. Het is een nummer dat dagen in je hoofd kan blijven spoken. Een nummer dat in het tussenstuk de weerga van gitarist Ian Crichton en drummer Steve Negus nog maar eens bevestigt.

Saga heeft een speciaal plekje in mijn hart, zoveel zal duidelijk zijn.

Markwin Meeuws
Quelle: http://www.progwereld.org